Dzisiaj Artur miał swoją „Osiemnastkę”. Rodzice zamówili Mszę św. w Jego intencji. Byli goście i przyjaciele. W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy słowa „miłujcie waszych nieprzyjaciół”. Artur jest przykładem człowieka, który pierwszy wyciąga rękę do każdego spotkanego brata i siostry. Podoba się nam wszystkim ta otwartość naszego Parafianina. Zawsze także podziwiam Jego prostą i piękną wiarę. On wie, co jest dobre! Krzyczy w kościele, gdy Msza się kończy. Nie chce wracać do domu. Mógłby siedzieć w kościele całe dnie i noce. Pan Bóg ucałował Go i jego bliskich takim konkretnym pocałunkiem krzyża i cierpienia. Dlatego też pewnie wie, gdzie dobrze Mu być. Na Górze Tabor było dobrze być apostołom z Jezusem. Tabor jest górą paradoksów. Piękno i upodlenie, chwała i śmierć, dramat asfaltu i chwile szczęścia. W życiu też zapewne nieraz stawaliśmy przed podobnymi paradoksami. Pytaliśmy: Po co to wszystko? Jaki w tym sens? Czy nie można by inaczej? Tabor jest górą paradoksów, na której Bóg niczego nie tłumaczy, nie wyjaśnia, tylko wskazując na Jezusa, mówi: „Jego słuchajcie”. ks.Piotr Pawlukiewicz – Jego słuchajcie
