Strona ks. Macieja Jastrzębskiego

W piątek 7 października młodzież z parafii św. Stanisława BM w Strzygach wzięła udział w nocnym marszu do lasu nad jeziorem Warpalickim pod hasłem „Exodus: Pokonać ciemność”. Rozpoczęliśmy w kościele o g. 21.00 odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego. Po krótkim wprowadzeniu dotyczącym tematyki exodusu – wyjścia człowieka młodego z piaskownicy życia w życie człowieka dorosłego i dojrzałego, ruszyliśmy do lasu. Pomysłodawcą wyprawy była katechetka i doradca życia rodzinnego p. Sylwia Maćkiewicz, a pomagali katechetka p. Małgorzata B., kościelny p. Sławomir B., nauczyciel SP w Strzygach p. Andrzej S. oraz p. Renata Z., p. Radosław M. i Rodzice. Marsz zakończył się ok. północy grillowaniem w ogrodzie parafialnym, oczywiście z dyspensą proboszcza od postu. Uczestnikami byli w większości kandydaci do bierzmowania – ok. 50 osób.
Pani Sylwia wygłosiła trzy krótkie konferencje na temat jak pokonać ciemności: duszy, relacji, życia, których podsumowanie streściła w14 punktach.
Pamiętaj:
1. Nawet w najtrudniejszych sytuacjach życiowych/uczuciowych nigdy nie jesteś
sam.
2. Toksyczne relacje bywają ubrane w śmiech, zabawę, przyjemność, ale nie
prowadzą do dobrego, a fałszywa otoczka w którymś momencie przestaje
wywoływać radość, a daje ból i pozostawia pustkę.
3. Nie pociągaj innych do złego i nie towarzysz w złym drugiemu. Krocząc
w ciemności Ty możesz być przyczyną upadku drugiej osoby lub sam upaść,
a czasem ciężko wychodzi się z takich upadków.
4. Niech Twoje decyzje będą odpowiedzialne. Jeśli popełniasz błędy, to staraj się
je naprawiać i do nich przyznawać.
5. Nigdy nie obrażaj uczuć osoby, która się przed Tobą otworzyła. Szanuj
każdego!
6. Nie zostawiaj drugiego w potrzebie. Jeśli widzisz, że ktoś sobie nie radzi – bądź
światłem dla niego.
7. Nie wstydź się Jezusa!
8. Zrób rachunek sumienia nawet jeśli wczoraj byłeś u spowiedzi. Zastanów się ile
w Twojej duszy jest grzechów, o których nigdy nie powiedziałeś, których nie
potrafisz nazwać. (Nie musisz nazywać grzechu.. powiedz czego on dotyczy),
9. Nie gnij od środka! Bywają tak piękne jabłka, że mogą reklamować sady, ale
nigdy z nich soku nie będzie, ani smakować nie będą, bo od środka zaczęły
się psuć.
10. Szukaj wzorców i autorytetów, które wnoszą do Twojego życia światło
i nadzieję.
11. Mów bliskim, że ich kochasz. Przytul się do mamy, taty, babci, dziadka,
siostry, brata….
12. Miej wiarę, w której głośno mówisz Wierzę!
13. Niech Jezus będzie twoim światłem. Ty bądź nim dla innych – Nie neonem,
fleszem, blaskiem – światłem, które poradzi sobie z każdą ciemnością, a nie
oślepia☺
14. Odważny to nie ten, który się nie boi, ale ten, kto chce.
Po udanej i wyczerpującej wędrówce w ciemnym lesie Duch Święty, którego podobno pseudonim literacki brzmi „Przypadek”, podesłał pani Sylwi kolejne pomysły:

1. „Za jedyne 70 zł mogę was do Teatru w Płocku zabrać. Spektakl Sekretarka o św. siostrze Faustynie warto zobaczyć mam jeszcze jakieś 25 miejsc – niedziela 23.10. Od razu odpowiadam: na Zoo nie będzie czasu. Miłosierdzie Boże? Nie ma lepszej oferty dla człowieka na rynku duchowym
2. Mogę wam jeszcze imprę 31.10 zrobić w domu kultury o nazwie Chcemy być święci (ale bez alko, głupoty i innych dziwnych rzeczy )”.

Polecamy się młodzieży i liczymy na kolejne dobre pomysły. Grupa się tworzy i powiększa… pokonaliśmy ciemności. Jesteśmy odważni!

W tym majowo – czerwcowym czasie, gdy kończy się okres Wielkanocny i przypominamy sobie najważniejsze tajemnice naszej wiary: Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Trójcę Przenajświętszą, Boże Ciało, to wtedy wielu księży wspomina jubileusze święceń kapłańskich. W tym roku nadszedł czas na 30 -lecie moich święceń kapłańskich.
Słowa św. Jana Pawła II z książki Dar i Tajemnica powinny stać się dobrym komentarzem do każdego jubileuszu kapłańskiego. Dziękując Bogu za ten niezwykły i niezasłużony dar kapłaństwa, pragnę uczynić je swoimi: „Każde powołanie kapłańskie w swojej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas kapłanów doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy”.
Dlatego potrzebne jest wsparcie naszych ludzkich i kapłańskich rąk, bo często w różnych sytuacjach zwyczajnie opadają nam ręce… I tu potrzebne jest podtrzymanie ich – jak u Mojżesza podczas bitwy pod Refidim. Gdy ręce były w górze, Izrael zwyciężał.
13 czerwca we wspomnienie św. Antoniego w parafii Strzygi przeżyliśmy jubileusz 30 -lecia święceń kapłańskich. Zaprosiłem kolegów rocznikowych (wyświęconych w 1992r.) wraz z wychowawcą ks. prof. Henrykiem Seweryniakiem, który wygłosił Słowo Boże. Jest do odsłuchania tu: homilia ks. prof. Henryka Seweryniaka w Strzygach
Pani Sylwia Maćkiewicz – prezes POAK, katechetka, doradca życia rodzinnego stworzyła mądrą modlitwę wiernych w oparciu o mój ulubiony PS 16. Pamiętam dobrze medytację nad tym psalmem ks. prof. Henryka Seweryniaka przed obłóczynami dla naszego rocznika. Można ją przeczytać i pomodlić się nią za kapłanów:

MODLITWA POWSZECHNA 13.06.2022 r. Strzygi, g.11.00
1. Zachowaj mnie Boże, bo uciekam się do Ciebie, mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Módlmy się za Kościół Święty, by niestrudzenie głosił światu Dobrą Nowinę o Chrystusie. Ciebie prosimy
2. Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los zabezpiecza.
Módlmy się za kapłanów, którzy dziś obchodzą jubileusz święceń, a także za ks. Henryka, aby obdarzeni potrzebnymi łaskami byli wierni Bogu i Kościołowi.
3. Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo serce napomina mnie nawet nocą.
Módlmy się o pokój na świecie, by nikt nie doświadczał już niszczycielskiego okrucieństwa wojny.
4. Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Módlmy się za młodzież, by dobrze rozpoznawała drogi swego życia, oraz o liczne powołania do służby kapłańskiej.
5. Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Módlmy się za zmarłych kapłanów, by mogli radować się obecnością Boga.
6. Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię Twojej radości i wieczną rozkosz po Twojej prawicy.
Módlmy się za nas tu zgromadzonych, byśmy doceniali kapłanów, modlili się za nich i dawali wsparcie.

Na lekcji religii w klasie VI w dniu 5 maja dzieci postawiły mi pytanie, czy pamiętam, że oni mają dzisiaj rocznicę. A jaką? Zapytałem. To ksiądz nie wie, że dzisiaj przypada 3 rocznica naszej Pierwszej Komunii… To miło, że dzieci pamiętają o tym wielkim Święcie. Często dorośli zapominają tę datę. A sezon komunijny trwa. Coraz częściej Pierwsza Komunia jest na bogato, czyli limuzyna lub karoca musi być! Obserwujemy przerost formy nad treścią. A przecież chodzi o najbardziej intymne  SPOTKANIE dziecka ze Stwórcą i Zbawicielem, który chce i pozwala się zjeść: „bierzcie i jedzcie”, aby dotrzeć w krwioobiegu w najdalsze części ciała. 

W maju kwitną niezapominajki. Są takie niepozorne i drobne. A zachwycają! Proszę dzieci komunijne, aby je znalazły na polach czy w rowach. Następnie mówię, aby je zasuszyły i włożyły do Biblii lub książeczki do nabożeństwa. To one mają przypomnieć o tej ważnej uroczystości, bo to przecież niezapominajki…

Kilka dni temu z klasami IV – VIII SP Strzygi byliśmy na wycieczce w Toruniu i w kinie na filmie trochę nie z tego świata, a w którym co chwila mieszały się i przenikały nawzajem światy i wszechświaty, świat rzeczywisty ze światem wirtualnym. Zło walczyło zawzięcie i długo z dobrem. Ale na szczęście dobro wygrało! Z całego filmu spodobało mi się jedno zdanie – pytanie, które wypowiedział główny bohater tego dziwnego i odwróconego świata pokazanego w filmie: „a jak wygląda twój wszechświat?”. Zadałem więc uczestnikom wycieczki takie zadanie na 6. Aby  przygotowali prezentację na temat ich wszechświata, w którym żyją: w rodzinie, szkole, parafii, miejscowości. Jakie są jego kolory, smaki, zapachy. Kto w nim mieszka? Czy lubisz ten wszechświat? Po prostu: jaki jest ten twój wszechświat? 

Kiedyś w radiowej Trójce była popularna, kilkuminutowa audycja „Dzieci wiedzą lepiej”, w której dziennikarka Katarzyna Stoparczyk rozmawia z przedszkolakami na poważne tematy. Kasia Stoparczyk pyta, a dzieci odpowiadają na różne tematy.
Podobną aktywność dzieci zauważyłem także w kościele. W ostatnią niedzielę (Palmową) na Mszach było dużo ludzi, rodzin z dziećmi. Czteroletni Tobiasz podczas Mszy biegał w kościele i zwiedzał. Gdy przyszedł czas na Komunię, jak zawsze wierni ustawili się w dwa rzędy, aby przyjąć Komunię. Tobiasz też podszedł i usiadł na posadzce przed ołtarzem, między podchodzącymi po Komunię i wpatrywał się uważnie. Medytował cud Eucharystii. Tak spontanicznie, bez udawania, nie na pokaz.
Uczę w szkole podstawowej i tam na przerwach mam też dyżury. To było na początku Wielkiego Postu. Dyżuruje na parterze, tam gdzie jest oddział przedszkolny. Na przerwie, w pewnym momencie wracają z łazienki przedszkolaki. Idą parami i zatrzymują się przed wejściem do klasy. Trzyletni Wojtek patrzy na mnie poważnie i mówi do mnie z mocą: „Znam cię! Ty jesteś z kościoła!”. Dał tym samym piękne świadectwo rodzicom, którzy w każdą niedzielę w komplecie z dziećmi są na Mszy świętej. I dla mnie to było miłe, że ktoś mnie rozpoznaje właśnie z tego świętego i ważnego miejsca, jakim jest kościół. Kojarzy mnie z naszą piękną świątynią. To takie ważne jest, aby od „małego” prowadzić dzieci do świątyni, nawet gdy biegają i trochę hałasują.
Kościół w Strzygach położony jest na niewielkim wzniesieniu. Są trzy bramy prowadzące do niego. Każdą z nich wchodzimy pod górę. Ta świątynia to druga Góra Tabor – góra z widokiem na niebo. Potrzebny jest nam ten widok, bo nasze oczy zmęczone od patrzenia na wojnę, śmierć niewinnych ludzi, płacz, tułaczkę, ucieczkę. Dobrze, że mamy tę świątynię – Górę Tabor, bo łatwo gubimy cel, perspektywę, punkt odniesienia. A przecież góra oznacza wyjście z doliny…
Dobrze nam tu być! Dobrze, że jestem z KOŚCIOŁA. Dzieci wiedzą najlepiej!