Strona ks. Macieja Jastrzębskiego

Na lekcji religii w klasie VI w dniu 5 maja dzieci postawiły mi pytanie, czy pamiętam, że oni mają dzisiaj rocznicę. A jaką? Zapytałem. To ksiądz nie wie, że dzisiaj przypada 3 rocznica naszej Pierwszej Komunii… To miło, że dzieci pamiętają o tym wielkim Święcie. Często dorośli zapominają tę datę. A sezon komunijny trwa. Coraz częściej Pierwsza Komunia jest na bogato, czyli limuzyna lub karoca musi być! Obserwujemy przerost formy nad treścią. A przecież chodzi o najbardziej intymne  SPOTKANIE dziecka ze Stwórcą i Zbawicielem, który chce i pozwala się zjeść: „bierzcie i jedzcie”, aby dotrzeć w krwioobiegu w najdalsze części ciała. 

W maju kwitną niezapominajki. Są takie niepozorne i drobne. A zachwycają! Proszę dzieci komunijne, aby je znalazły na polach czy w rowach. Następnie mówię, aby je zasuszyły i włożyły do Biblii lub książeczki do nabożeństwa. To one mają przypomnieć o tej ważnej uroczystości, bo to przecież niezapominajki…

Kilka dni temu z klasami IV – VIII SP Strzygi byliśmy na wycieczce w Toruniu i w kinie na filmie trochę nie z tego świata, a w którym co chwila mieszały się i przenikały nawzajem światy i wszechświaty, świat rzeczywisty ze światem wirtualnym. Zło walczyło zawzięcie i długo z dobrem. Ale na szczęście dobro wygrało! Z całego filmu spodobało mi się jedno zdanie – pytanie, które wypowiedział główny bohater tego dziwnego i odwróconego świata pokazanego w filmie: „a jak wygląda twój wszechświat?”. Zadałem więc uczestnikom wycieczki takie zadanie na 6. Aby  przygotowali prezentację na temat ich wszechświata, w którym żyją: w rodzinie, szkole, parafii, miejscowości. Jakie są jego kolory, smaki, zapachy. Kto w nim mieszka? Czy lubisz ten wszechświat? Po prostu: jaki jest ten twój wszechświat? 

Kiedyś w radiowej Trójce była popularna, kilkuminutowa audycja „Dzieci wiedzą lepiej”, w której dziennikarka Katarzyna Stoparczyk rozmawia z przedszkolakami na poważne tematy. Kasia Stoparczyk pyta, a dzieci odpowiadają na różne tematy.
Podobną aktywność dzieci zauważyłem także w kościele. W ostatnią niedzielę (Palmową) na Mszach było dużo ludzi, rodzin z dziećmi. Czteroletni Tobiasz podczas Mszy biegał w kościele i zwiedzał. Gdy przyszedł czas na Komunię, jak zawsze wierni ustawili się w dwa rzędy, aby przyjąć Komunię. Tobiasz też podszedł i usiadł na posadzce przed ołtarzem, między podchodzącymi po Komunię i wpatrywał się uważnie. Medytował cud Eucharystii. Tak spontanicznie, bez udawania, nie na pokaz.
Uczę w szkole podstawowej i tam na przerwach mam też dyżury. To było na początku Wielkiego Postu. Dyżuruje na parterze, tam gdzie jest oddział przedszkolny. Na przerwie, w pewnym momencie wracają z łazienki przedszkolaki. Idą parami i zatrzymują się przed wejściem do klasy. Trzyletni Wojtek patrzy na mnie poważnie i mówi do mnie z mocą: „Znam cię! Ty jesteś z kościoła!”. Dał tym samym piękne świadectwo rodzicom, którzy w każdą niedzielę w komplecie z dziećmi są na Mszy świętej. I dla mnie to było miłe, że ktoś mnie rozpoznaje właśnie z tego świętego i ważnego miejsca, jakim jest kościół. Kojarzy mnie z naszą piękną świątynią. To takie ważne jest, aby od „małego” prowadzić dzieci do świątyni, nawet gdy biegają i trochę hałasują.
Kościół w Strzygach położony jest na niewielkim wzniesieniu. Są trzy bramy prowadzące do niego. Każdą z nich wchodzimy pod górę. Ta świątynia to druga Góra Tabor – góra z widokiem na niebo. Potrzebny jest nam ten widok, bo nasze oczy zmęczone od patrzenia na wojnę, śmierć niewinnych ludzi, płacz, tułaczkę, ucieczkę. Dobrze, że mamy tę świątynię – Górę Tabor, bo łatwo gubimy cel, perspektywę, punkt odniesienia. A przecież góra oznacza wyjście z doliny…
Dobrze nam tu być! Dobrze, że jestem z KOŚCIOŁA. Dzieci wiedzą najlepiej!

Wspomnienie
Ks. Józef Szczeciński, mój wychowawca z czasów młodości w Niższym Seminarium Duchownym w Płocku, odszedł na wieczne wędrowanie. Do NSD przyszliśmy razem: On jako Inspektor, ja jako uczeń do klasy I w roku 1982. To On pokazał mi góry, nauczył oddychać nimi i zaraził łażeniem po nich. Do dziś bez nich nie mogę żyć. Zabrał mnie i kolegów na pieszą pielgrzymkę z Płocka na Jasną Górę. Był wtedy przewodnikiem grupy fioletowej, a to była III PPP (rok 1983). Pamiętam też, że pomagał finansowo w pokryciu kosztów wędrówek. Zarabialiśmy pieniądze na ten cel pracując w naszej szkole np. przy malowaniu podłóg i ścian w klasach. Dziękuję księże Józefie! To była szkoła Karola Wojtyły.
Pisałem kiedyś w jednym z wpisów na mojej stronie: „Lubię chodzić po górach. Nauczyli mnie tego moi Rodzice i ks. Józef Szczeciński (Prefekt i Dyrektor NSD), który w LO im. św. Stanisława Kostki w Płocku w latach osiemdziesiątych minionego wieku wyciągał nas w góry. Już wtedy potrafił nas nastolatków zachęcić do tego, abyśmy zmieniali kanapę na buty wyczynowe! Wędrowaliśmy przed siebie, bez zaplanowanych noclegów w wygodnych hotelach, z namiotami w ręku i z plecakami na ramionach. Wędrowaliśmy po polskich górach i gdzie noc nas zastała tam rozbijaliśmy namioty. Czasem nie było co jeść. Nawet chleba brakowało w sklepach. Deszcze, ani kamienie na ścieżkach nie przeszkadzały w radości zdobywania kolejnych szczytów! Mieliśmy wiarę i radość z niej płynącą.
A kiedy jest wiara? Pytamy dziś w ten zimny, marcowy czas wielkopostny. Z odpowiedzią przychodzi mi wiersz Czesława Miłosza „Wiara”:
Wiara jest także, jeżeli ktoś zrani
Nogę kamieniem i wie, że kamienie
Są po to, żeby nogi nam raniły.

Wiara jest trudną łaską, zawsze boli i rani jak te kamienie w górach. Trzeba ją ciągle zdobywać i ją pomnażać, troszczyć się o nią, pielęgnować, uprawiać, podlewać, nawozić”
Jak mówił na pogrzebie poseł na Sejm RP Pan profesor Zbigniew Girzyński (mój młodszy Przyjaciel i Kolega z NSD) 1) ks. Józef miał czas zawsze i dla wszystkich, 2) Był dla nas Ojcem – wymagającym!.
A dziś ludzie w większości nie mają czasu i nie chcą być Ojcami…
Ps. Zdjęcie przedstawia kolegów z NSD wędrujących szlakami górskimi w latach osiemdziesiątych XX wieku. Wtedy szliśmy na Turbacz

„Ku przemienieniu” FESTYN PARAFIALNY – piątek, 06.08.2021 r.
Moi Drodzy!
Chciałbym wyrazić swoją wdzięczność wszystkim Wam, którzy swoim dobrym sercem i zaangażowaniem, duchowym oraz materialnym sprawiacie, że nasza parafia pięknieje. To dzięki Waszej ofiarności i wsparciu udało nam się zrealizować tak wiele projektów.
W podziękowaniu za dotychczasową współpracę oraz każde dobro, którego doświadczam na co dzień zapraszam na festyn parafialny „ku Przemienieniu” w dniu 06 sierpnia 2021 r.
Miejsce: Kościół parafialny i jego otoczenie
Program Festynu:
9.00 – 9.30 adoracja, spowiedź pierwszopiątkowa
9.30 – Msza święta
10.00 – Terenowa Droga Krzyżowa ze Sługą Bożym – Kardynałem Stefanem Wyszyńskim Prymasem Tysiąclecia nad jeziorem Warpalickim (wyjście z kościoła po Mszy św.)
17.00 – 19.00 festyn (degustacje potraw, gry i zabawy dla dzieci, loteria fantowa, kręcenie waty cukrowej)
19.00 – Uczta dla ducha: koncert Tomka Kamińskiego „Ty tylko mnie poprowadź, Panie! mój”
Wasz proboszcz