Odnaleźć samego siebie
11. września 2008 . przez xmj
Znalazłem mało znany – stosunkowo nowy wiersz Tadeusza Różewicza: „Odnaleźć samego siebie”. Publikuję go na swojej stronie ponieważ wydaj mi się dobrym i mądrym przesłaniem do Młodych, którzy szukają siebie, miłości, Boga – tego Ukrytego. Jak być dzisiaj świadkiem mądrej wiary i dobrej nadziei? Jak odnaleźć siebie i Boga w nienawiści krzyku? Pozdrawiam z uśmiechem w samotności ciszy!
„ci młodzi ludzie / dziewczyny i chłopcy / mówią szybko niewyraźnie / mówią że szukają siebie / szukają miłości boga / zbierają się w wielkie stada / grupy grona gromady / sto tysięcy dwieście pięćset / milion Czy to nie błąd / czy rzeczywiście / można w tym tłumie / odnaleźć siebie / nadzieję miłość wiarę / czy najpiękniej unosi się do nieba / modlitwa miliona spoconych / ciał czy o to chodziło / Nauczycielowi
jeden skowronek / jedna nuta dotrze do Ukrytego / ale milion skowronków / to jest coś / monstrualnego / opamiętajcie się młodzi przyjaciele /
jesteście przerabiani / na masę / masę ludzką / masowego odbiorcę / jesteście przerabiani / na ciemną masę / na masę towarową
proszę was / nie bójcie się samotności / nie bójcie się ciszy / nie bójcie się nudy / pamiętajcie / że milczenie jest wymowne / że nienawiść krzyczy ryczy / ujada i wyje / miłość uśmiecha się milczy / czeka na was”
Piekny wiersz, tyle prawdy – nienawiść krzyczy a Miłość milczy, pokochać ciszę by odnależć samego siebie, by nie stać się masą. kocham ciszę w niej tak lepiej słychać MIŁOŚĆ
Tak, zgadzam się, że ten wiersz ma coś w sobie. Jeśli chodzi o przesłanie to od razu przywołuje pewną myśl – „Kafanraum”. Jeśli chcielibyśmy znaleźć odpowiedź na zawarte w utworze pytania warto cofnąć się do poprzedniej notki z 2 września.
Jak odnaleźć siebie wśród niezdecydowanej ludzkości?
W jaki sposób odkryć to wszystko, co chce przekazać nam NAUCZYCIEL?
Odpowiedź jest prosta: Udajmy się do naszego Kafarnaum i tam w samotności i milczeniu odnajdźmy samego siebie?
Pozdrawiam. (Bardzo proszę o przesłanie prezentacji pt. ?Fryzjer?)
Hmmm… Różewicz… Bardzo lubię jego wiersze… Mądry człowiek… Ten wiersz mogę interpretować tylko na swój sposób, bo na pewno autor naznaczony piętnem wojny i zwątpieniem odbierał to wszystko inaczej, niż ja…
Nie bać się samotności? Tylko, co to oznacza? Czy tylko ciszę i chwile wytchnienia czy coś więcej? Wieczność? Czym jest „nuda”? Np.: wg Witkacego nuda dosięga tylko ludzi doskonałych, którzy wszystko już przeżyli, jednostki wybitne, których niewiele… Więc jak się do tego odnosić… Wymowne milczenie czasami boli, choć nie zawsze jest dobre i chyba nie zawsze jest miłością… Fakt faktem to ona jest tą cichą, tą skromną, tą piękną… Jeśli mam patrzeć na milczenie przez pryzmat miłości, to mogę milczeć całe życie…
do mnie najbardziej trafiaja slowa’opamiętajcie się młodzi przyjaciele/
jesteście przerabiani’.i tak jest rzeczywiscie w dzisiejszych czasch.ludzie juz nawet nie zastanawiaja sie kim sa i do czego daza,jakie wartosci sa dla nich priorytetowe,tylko podazajaza za masami.przyjmuja wszystko to,co kreuje swiat medialny,a media kreuja tylko to,co zewnetrzne.stad tez mysle wynika zagubienie wspolczesnej mlodziezy-gubimy sie w tym,co jest naprawde wazne,bo nie potrafimy tego odroznic albo tez nikt nas tego nie uczy…
W dzisiejszych czasach wszyscy jakość, przekładają na ilość. Jak najwięcej wiernych w kościołach, czy przed telewizorami. Wszystkie dziedziny życia łączą się w całość, nawet nasza duchowa część egzystencji, jaką jest wiara, miesza się z wyimaginowanym światem mediów. Wszyscy stajemy się masą… ,,Czy to nie błąd / czy rzeczywiście / można w tym tłumie / odnaleźć siebie / nadzieję miłość wiarę / czy ?najpiękniej? unosi się do nieba / modlitwa miliona spoconych / ciał”
,,Mowa jest srebrem, a milczenie złotem” Czy nie lepsze jest przemyślenie swego życia i spraw z nim związanych w zadumie i skupieniu? W kościele, z Bogiem? Oczywiście, że tak… W tłumie ludzi, pseudo przyjaciół, nie odnajdziemy siebie, prawdziwego ,,ja”. Samotność i cisza nie bolą…pozwalają jednak na głębsze zastanowienie się nad sobą..nad miłością, wiarą, codziennym życiem.
/nie bójcie się samotności/ nie bójcie się ciszy/ bardzo wymowne.. w dzisiejszych czasach trochę się zatraciliśmy w hałasie dnia powszedniego.. praktycznie mało kto z nas zna zbawienny wpływ ciszy.. tylko w niej można usłyszeć Jego.. nie jesteśmy świadomi jak wiele tracimy żyjąc w pośpiechu, nienawiści, hałasie, który zagłusza naszą duszę, zagłusza to co On do nas mówi.. a Jego słowa są zbawieniem i drogą naszego życia.. bo jak możemy odnaleźć siebie jeżeli sami nie wiemy gdzie jesteśmy? tylko On jest w stanie nadać sens temu co robimy, chwycić naszą dłoń i powiedzieć: tu jesteś.. zgubiłeś się.. pokażę Ci właściwą drogę..
Przede wszystkim trzeba chcieć się szukać… a znaleźć można sie tylko jeśli głęboko wniknie się w swoje wnętrze, w swoją duszę. Wspólnota jest wspaniała, ale często bardziej potrzeba samotności, autorefleksji, zatrzymania. Ciężkie to poszukiwanie, ale bardzo fascynująca przygoda. A tym, co szukają polecam Rekolekcje Ignacjańskie. Bardzo dobry drogowskaz.
’jesteście przerabiani / na masę (…)/ na ciemną masę ’
Tak. Jesteśmy przerabiani. Ciężko bowiem w tych czasach oprzec się temu 'przerabianiu’. Jdnak można. Trzeba odnaleźc się w ciszy.
'milczenie jest wymowne / że nienawiść krzyczy ryczy ’
Samotnośc bywa ciężarem, kiedy nie chcemy usłyszec milczenia. Nie chcemy usłyszec naszego wnętrza. Łatwiej nam wtedy ogłuszyc się chocby krzykiem nienawiści. Dac się wciągnąc w 'masę’. Uciec od siebie…
Niełatwo dziś odnaleźc sebie. Niewątpliwie jednak warto. Choc czasem owo milczene boli, pokazuje nam prawdę o nas. Sprawia, że możemy się ciągle odnajdywac, niekoniecznie w tłumie 'spoconych ciał’. Warto nauczyc się słuchac cisz dostrzegac uśmiech miłości. Chyba o to chodzi Nauczycielowi…
Tadeusz Różewicz napisał bardzo mądre słowa. Rzeczywiście niełatwo mam odnaleźć siebie w tak wielkim gronie. Najlepiej, gdy robi się to w skupieniu, ciszy. Myślę, że droga do odnalezienia siebie prowadzi przez poczucie bezpieczeństwa. Uważam, iż trzeba je poznać budując ze wsparciem Boga. Tylko On może nas prowadzić i chronić tak, abyśmy czuli się bezpieczni. Gdy będziemy się starać z całych sił o to, by nasza wiara nie osłabła oraz o to , by w pełni Mu zaufać, wówczas dużo łatwiej mam nawiązać kontakt z Bogiem.
Nawet w tłumie można być samotnym… A cisza może być wymowniejsza od krzyku…
„Miłość uśmiecha się(…)” A co to jest miłość…?
My młodzi wciąż szukamy miłości swojego życia, zapominając o miłości Tego, który jest w niej nieskończony. Nie wierzymy, że można ją znaleźć w ciszy, dlatego zmieniamy się w „masę”, chodzimy do klubów, na piwo, na imprezy i krzyczymy. Szukamy miłości…
tekst Marka Czuku ku przestrodze dla Młodzieży, kiedyś sam byłem młody …… teraz tylko duchem ….
Róbta co chceta
Nie liczta się z innymi, hałasujta
Urządzajta parady techno
Pijta, palta, ćpajta
Plujta, wymiotujta, startujta w wyborach
Obiecujta złote góry i gruszki na wierzbie
Oszukujta, korumpujta, bierzta łapówki
Bądźta pewni siebie, oklaskujta
Kupujta co chceta i kogo chceta
Nadążajta za modą, bądźta biznesłumen
Lubta hity i bestsellery, ścigajta się
Pozujta, udawajta, wywyższajta się
Wymandrzajta się, przechwalajta, szarżujta
Poniżajta, bijta, wymuszajta
Kopta leżącego, znęcajta się
Kłóćta się, ubliżajta, wyśmiewajta
Idźta po trupach, awansujta
Zarabiajta, zarabiajta, zarabiajta
Piszta po murach, śmiećta, niszczta przyrodę
Zalewajka sąsiadów, wyrzucajta przez okno
Podglądajta, plotkujta, obgadujta
Mówta co chceta, bluźnięta, kłamta
Wróżta, czarujta, wierzta w horoskopy
Mówta bzdury, bełkoczta, przeklinajta
Nie słuchajta i nie szanujta innych
Nie dotrzymujta słowa, nie ustępujta
Nie myjta się, zakładajta seksszopy
Oglądajta pornosy i książeczki czekowe
Nie czytajta książek, nie uczta się
Wyrzucajta z pracy, redukujta, transformujta
Nie spłacajta długów, prywatyzujta
Umarzjta z powodu znikomej szkodliwości albo przedawnienia
Pouczajta, strofujta, europeizujta
Piszta głupoty, ceńta się, dawajta zły przykład
Podkładajta śmiech pod filmy, nadawajta reklamy
Oglądajta telewizję, czytajta gazetki, nie myślta
Głupiejta, głupiejta, głupiejta
Miejta bogów cudzych, bierzta imię nadaremno
Nie święćta, nie czcijta
Zabijajta, cudzołużta, kradnijta
Mówta fałszywe świadectwo
Pożądajta żony i każdej rzeczy
Wychowujta dzieci na swój obraz i podobieństwo
Amen
Żeby z życia uczynić dzieło sztuki nie należy unikać ciszy. Walczmy o siebie o swoją osobowość więc walczmy o ciszę. Walczmy by nie być jak samotny głaz pośród milionów. Bądźmy niepowtarzalni jedyni kształtowani przez ciszę serca…..
Cisza jest piękna, bo
Pochodzi z nieba
Cisza jest czysta
Jak promień światła
Jest pełna Ciebie
Jest prawdziwa
Bo dowiadujesz się prawdy o sobie
I jest jak przyjaciel
Zawsze wysłucha
Twoich myśli
Nie krytykuję Cię
Czasami wskazuje drogę
Bo cisza to sam Bóg.
Nie bać się samotności? Nie potrafię. Samotność to najgorsza choroba jaka może dotknąć człowieka. Samotność oznacza brak miłość. Nikt nie kocha nas i my nikogo nie kochamy. Chyba nie o to chodzi Stwórcy. No ale ja nie potrafię interpretować wierszy.
Każdy kolejny przeczytany wiersz zostawia ślad, wskazówkę. Każdy wers otwiera nowe drzwi, sugeruje coś innego, rozpina kostiumy, zdejmuje warstwy ról. Bardzo podoba mi się ten wiersz! Znany mi! 🙂 Pomaga. Pozwala śmiać się przez serce… I przez łzy…
Odnaleźć siebie? W tych czasach? Jest to w ogóle możliwe???
Dziś być to znaczy mieć. Być to znaczy grać. Być to znaczy udawać. Wachlarz ról ciągle się rozszerza. Propozycje ról nieustannie się sypią… „Przebieramy się” w miejscach pracy, w szkole, w pubach; w każdym miejscu trzeba być inną kobietą, innym mężczyzną; trzeba odgrywać narzucone role. W odbiciu zwierciadła można dostzec nieznaną osobę… i się przerazić! To ja, czyli kto??? Z każdej strony ktoś coś chce, oczekuje, wymaga, a my, kilkakrotnie w ciągu doby, przeskakujemy z jednego kostiumu i wciskamy się w kolejny. Gdzie miejsce na autentyczność? Od ról nie sposób uciec, ale może warto przygotować własny zestaw póz, masek, zasłon.
Rzeczywistość bywa za głośna, za szybka, za kolorowa. Trudno o koncentrację, kiedy zmysły są dopieszczane z każdej strony.
Codziennie próbuję wyczołgać się poza ramy obrazu, wypłynąć w bezpieczne miejsce, po prostu pójść do lasu, posłuchać śpiewu ptaków, obserwować wiewiórki, spojrzeć głęboko w oczy bliskiej osobie, skradnąć jej uśmiech, pocałunek…
Lubię uciekać do siebie, a nie od siebie. Powracać w głąb duszy, czyli do miejsca, gdzie czuję bezpieczny dom, swój „teatr”, swoje „role”, mimo częstych ostatnio zawirowań, wahań, zwątpień. Tu mogę poczytać książkę, posłuchać dobrej muzyki, porozumieć się z Panem Bogiem…
„Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła, jest cisza.” pisał Antoine de Saint-Exupéry. Cisza? Dzięki niej możemy medytować, rozmyślać, zrelaksować, odkryć siebie. Znaleść w nas boskie pierwiastki. samotność jest nieodłączną częscią ciszy.
„Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia (…).” – Gustaw Herling-Grudziński
Cóż powiedzieć jak tyle zostało powiedziane? Wiersz mądry… a ja bym tak chciała być na tym zdjęciu…
Miałam nie pisać, bo przesłanie skierowane jest do Młodych:), ale…
To Macieja Księdza zaproszenie do ciszy, samotności pięknie koresponduje z „domem Piotra” w „ciechanowskim Kafarnaum”.
Wypowiedzi powoli wyłaniają dotkliwy problem samotniości…
„Samotność… – myśli i serca, przestrzeni i czasu, wśród bliskich i obcych, chwilowa i wieczna, PIEKIELNA i DOBRA.
…PIEKIELNA – kiedy doskwiera, męczy, niszczy, gdy ją przeklinamy… Porzuceni przez małżonka, dzieci, przyjaciół; osamotnieni w miłości, przyjaźni, rodzinie, pracy; opuszczeni w niepowodzeniach, bólu, chorobie, starości… Gdy już nikogo nie potrzebujemy, gdy nas nikt nie chce; napełnieni goryczą, złością, rozpaczą – przeciwko nam i wszystkim…
…i DOBRA, która daje wytchnienie; pozwala myśleć, tworzyć, kochać; otwiera serce, rozum i oczy, na Boga i siebie, drugiego i świat; gdy mamy dokąd i do kogo wrócić, gdy ktoś na nas czeka i dokądś zmierzamy… – samotność owocująca, dla nas i dla innych…”.
Myślę, że Ksiądz Maciej (zresztą i słusznie) zaprasza do tej DOBREJ przeżywanej w ciszy „Piotrowego domu”, by uchronić się przed tą samotnością piekielną, na zawsze…
A jeśli już doświadczasz tej „piekielnej” tym bardziej przynieś ją do Chrystusa.
(piątek – 26.09.2008 r., godz. 19)
Ps. O piekle samotności proponuję podyskutować odrębnie. Polecam lekturę „Zeszyty karmelitańskie” Nr 4 z 2007 r. – „piekielna SAMOTNOŚĆ”.
Wiersz dotyczy po części każdego z nas…choć pewnie nie każdy zdaje sobie z tego sprawę w codzienności.To co nas otacza ma ogromną siłę przyciągania.W ciszy i samotności ,którą swoją droga wolę od chaosu i ludzkiego krzyku, dostrzegam ile nam brakuje do Światła , ile potrzeba walki żeby tę codzienność przezwyciężać , aby nie przyniosła strat dla ducha.My dorośli tak często sie zatracamy,bo mylą nas pozory – musimy być czujni i pomóc odnaleźć siebie tym , którzy kroczą błędną drogą bez względu na wiek .Po to jesteśmy dla siebie by wspierać sie w dążeniu do doskonałości…..
Odnaleźć siebie możemy jedynie poprzez innego człowieka. My wyłowimy go pośród setek osób stających na naszej drodze życia, lub to on sam nas odnajdzie w najmniej spodziewanym momencie. To w nim ujrzymy właściwą drogę, poczujemy prawdziwy sens. Spoglądając głęboko w niego, dostrzeżemy samego siebie. Siebie, jakiego nie znamy. Lepszego siebie. To on wskaże nam cel, rozświetli nasze życie, wypełni je ciepłem.
Nie zamykajcie się. Szukajcie, a znajdziecie. Dopiero wtedy poczujecie głębię szczęścia.
Odnaleźć siebie
Zwolnij
Usłysz bicie swego serca
Nie szukaj szczęścia gdzieś w oddali
Żyj tu i teraz
Nie błąkaj się
Nie zaprzeczaj
Czuj miłość i dawaj miłość
To takie piękne
To takie proste