Ojczyzna, kiedy myślę…
9. listopada 2007 . przez xmj
Ojczyzna, kiedy myślę, wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam…pisał Karol Wojtyła. Dla mnie Ojczyzna to miejsce i czas mego życia, to ludzie, których wspominam dziś. Uczyli mnie mówić i myśleć, kochać i modlić się, zadziwiać się i cierpieć. Dzisiaj Ojczyzna moja to zakorzenienie w TYCH, co walczyli o moją niepodległość: wspominam opowieści Babci o Cudzie nad Wisłą, dziękuję Obrońcom granic zachodnich i wschodnich z roku 1939, smucę się ofiarą Polaków z Katynia i spod Monte Cassino (fotografia pochodzi z tego cmentarza), podziwiam szalonych i opuszczonych Warszawskich Powstańców, modlę się za ofiary komunizmu i za oprawców – tych co podpisali pakt z diabłem! I współczuję tym, którzy nie potrafią wyrazić dzisiaj miłości do Ojczyzny…
ps
O czym myślisz, gdy mówisz OJCZYZNA…?
Kto ty jesteś?
? Polak mały.
Jaki znak twój?
? Orzeł biały.
Gdzie ty mieszkasz?
? Między swemi.
W jakim kraju?
? W polskiej ziemi.
Czym twa ziemia?
? Mą Ojczyzną.
Czym zdobyta
? Krwią i blizną.
Czy ją kochasz?
? Kocham szczerze.
A w co wierzysz?
? W Boga wierzę!
A najważniejsze w całym życiu Polaka to BÓG-Honor-Ojczyzna Pozdrawiam Robert.A
Ojczyzna?
Polska… ale ostateczną ojczyzną jest NIEBO…
Dziękuję za zaproszenie do releksji.
Dla mnie patriotyzm to pozytywy stosunek do dobra wspólnego, którym jest ojczyzna i państwo. Wdzięczność i zobowiązanie wobec kraju i ludzi. Afirmacja tego, co w polskiej historii było chlubne, ale również wyciąganie wniosków ze złej przeszłości, aby lepiej sprostać współczesnym wyzwaniom, także w kontekście integracji europejskiej. A także chęć życia w pokoju i współpracy z innymi narodami – bo chrześcijaństwo jest uniwersalne i powinno przekraczać wszelkie ludzkie bariery.
Ojczyzna … dom, rodzina, historia, tradycja …
To wszystko z czego powinniśmy być dumni, a często nie potrafimy lub nie chcemy … Bądźmy dobrzy dla Ojczyzny, przestańmy oczekiwać i brać, a zacznijmy dawać.
„Z miast kresowych, wschodnich osad i wsi,
Z rezydencji, białych dworków i chat
Myśmy wciąż do Niepodległej szli,
Szli z uporem, ponad dwieście lat!”
a teraz z „uporem” kochajmy tę wolność
pozdrawiam
Kiedy myślę Ojczyzna?.
zamykam oczy i widzę kraj moich lat dziecinnych, o którego wolność walczyli moi przodkowie. To mój ,,dom??, moja praca, powołanie, moja codzienność.
To historia, zabytki, literatura, muzyka, malarstwo. Ojczyzna, to powstania, zabory, zsyłki, groby…To pamięć. Serce napełnia duma i radość, że jestem spadkobierczynią dziedzictwa wiary, kultury, historii i tych wartości, które w sercu goszczę?.
,,Gdy pytasz mnie, czym Ojczyzna jest – odpowiem,
Czyś chociaż raz chodził po rynku w Krakowie?
Czyś widział Wawel, komnaty, krużganki,
Miejsca, gdzie przeszłość dodaje ci sił?
Z tej historii wielkiej dumnej,
Z władzy mocnej i rozumnej,
Czerpiesz dzisiaj wiarę, w kraju dobry los,
Króla dzwon, co kraj przenika,
Mowa Skargi – wzrok Stańczyka,
Przeszłość wielka, wzniosła – to Ojczyzna twa, to Ojczyzna twa.
I dzisiaj ty żyjesz w kraju tak bogatym
Historią swą, mową, sztuką, te trzy kwiaty
Trzymasz w swych rękach jak schedę pokoleń.
Muszą wciąż kwitnąć by kraj dalej trwał.
Bez historii, mowy sztuki, bez mądrości tej z nauki
Naród się zamieni w bezimienny kraj???
/ Ojczyzna- słowa i muzyka Marek Grechuta /
Kocham Ją i jest mi tu dobrze!
Chylę czoło tym co zawsze walczyli o nią !
A dzisiaj???
Tydzien temu z Ojczyzny wrocilam (od dziesieciu lat mieszkam we Francji) i jeszcze ogarnia mnie nostalgia…
Do Polski wracam regularnie zeby „podladowac baterie”, potrzebna mi polskosc i powrot do korzeni zeby normalnie funkcjonowac wsrod ludzi innych niz my…
Jest mi tu dobrze poniewaz potrafilam sie dostosowac, ale to ja do innych, a nie inni do mnie. To taka nauka pokory…
Jestem dumna z tego ze jestem Polka.
Moje male codzienne pojedynki to starania o zachowanie polskosci i przekazanie jej moim dzieciom.
Dla mnie Ojczyzna to ostoja tradycji i tych wartosci ktorych uczono mnie w domu, szkole i kosciele.
To zawsze powrot do wspomnien i marzen.
Jestem realistka , wiem ze polska mentalnosc zmienia sie. Wiem ze w Polsce jest jeszcze miejsce na zamyslenie sie nad soba, na rodzinne cieplo takie prawdziwe, jest nieco mniej egoizmu, i mam nadzieje ze jeszcze dlugo tak pozostanie.
Ojczyzna dla mnie – to wszystko co mnie tworzy i przez co wyrażam siebie.
To mój dom rodzinny, moja mała miejscowość – wiosną zalane łąki i brodzące po nich żurawie, to oczekiwanie na przylot pierwszych ptaków, jak na wyjątkowych gości. Latem łany zbóż. Nocą huczące sowy i rechot żab.
Świeżo zorane pola, budzące nadzieję
Zimą długie wieczory, kiedy babcia opowiada o czasach okupacji. Z autopsji pamiętam grozę stanu wojennego.
To jest moja parafia – urok wielkanocnej rezurekcji, procesji Bożego Ciała, odpustów, rorat, na które idzie się jeszcze nocą. To jest tradycja wigilijnego stołu, spotkań rodzinnych. Pasterka w Noc Bożego Narodzenia.
To jest mój cmentarz – szczególna pamięć o zmarłych nie tylko 1 listopada.
I to, że nie jestem kimś anonimowym.
Tę Moją Małą Ojczyznę w procesie edukacji i wychowania wzbogacono historią mojego narodu, piękną literaturą, osiągnięciami kultury.
To daje głęboki wewnętrzny opór przed tym, co o mojej Ojczyźnie nie stanowi i daje imperatyw poszukiwania „dobra nowego”.
Ojczyzna to jest jeszcz to, że jest ona moja własna.
Kiedy mówię, Ojczyzna?to całuję ręce tych, którzy mnie do życia powołali, wkładali trud w moje wychowanie i uczyli mówić pierwszych pacierzy.
Kiedy mówię, Ojczyzna?to widzę łany pól rodzących ziarna na chleb pszeniczny i przyklękam przed przydrożnym krzyżem.
Kiedy mówię, Ojczyzna?to chylę pokornie czoła nad ziemią, która skrywa prochy moich przodków, tych, którzy powoływali pierwsze struktury państwowe mojego kraju, zaszczepiali w nim ducha chrześcijaństwa, tworzyli jego kulturę i rozwijali tradycję; którzy walczyli o jego wolność, gdy ziemia polska ?rozdarta została na mapach świata?, a we wrześniu roku 1939 bronili jego granic i przelewali swoją krew na wszystkich frontach świata?abym ja, Ty, byśmy my wszyscy, którzy tu żyjemy, mogli mieli swój dom ? swoją własną Ojczyznę.
I gdy dziś patrzę na ten kraj, w którym świętem staje się Haloween a nie Wszystkich Świętych, gdzie priorytetem działań politycznych jest budowa piłkarskich stadionów, gdzie ofiara staje się oprawcą, a oprawca ofiarą, zaś brat wilkiem jest bratu, to widzę jak:
?niewiele w nas zostało pamięci i Boga
honoru i ojczyzny – tylko wiatr w sztandarach
tylko echo się tłucze w kamiennych tablicach
i głośny krzyk koguta w odświętnych fanfarach?
I coraz częściej za Norwidem z tęsknotą powtarzam:
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba….
Tęskno mi, Panie…
Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą…
Tęskno mi, Panie…
Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie,
„Bądź pochwalony!”
Tęskno mi, Panie…
ojczyzna=ludzie, ludzie których kocham…
może więcej będę w stanie powiedzieć gdy zacznie mi jej brakować… gdy zatęsknię za moim łóżkiem, podwórkiem, wioską, polami malowanymi zbożem, złotą jesienią i Polskim niebem…
Ojczyzna to oczywiście kraj, rodacy i tradycja, najczęściej z tym jest kojarzone te pojęcie… Moim zdaniem wymienione określenia nie wyrażają w pełni znaczenia tego słowa, gdyż nie jednokrotnie słyszałam z ust mojej cioci, a dzisiaj nawet od osoby duchownej, że małą ojczyzną dla chrześcijanina powinien być Kościół i oczywiście NIEBO, za którym nam tęskno…
z czym kojarzy mi się Ojczyzna :
– z Polską
– z Polakami
– z Bogiem
– z niebem
– z rodziną
– z przyjaciółmi
– z nieprzyjaciółmi, wrogami
– z ludźmi których kocham którym ufam i którzy mnie jeszcze nie zawiedli
– z ciepłem rodzinnym
– z miejscowością w której mieszkam – Ciechanów
– z domem
– z miejscem gdzie zawsze ktoś na mnie czeka i przyjmie z otwartym sercem
– z miejscem z którego jestem dumna
– z miejscem o które należy walczyć i nie pozwolić go sobie odebrać
Amor patriae nostra lex 😉
Jestem patriotą i jestem dumny, że jestem Polakiem. Po Krachu wybieram się do Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych, bo chcę służyć ojczyźnie 😉
Cura, ut valeas!
a jak mam to rozumieć???
no jak???