Jeszcze w czasie Bożonarodzeniowym w naszej tradycji przyszły myśli godne podzielenia się. Przed Pasterką czekaliśmy na Świętą Rodzinę z Jasełek, aby stanęła przy Stajence w kościele. Maryja przybyła wcześnie. Na Świętego Józefa nie doczekaliśmy się. Zachorował? Zapomniał? Zabalował? W zastępstwie przybył Aniołek z Jasełek. Takie czasy mamy widać! Ojców mamy coraz mniej w rodzinach. To znak czasu: Matka Maryja pozostała osamotniona, bez męża, bez ojca. Ale był z Nią Anioł – i to jest nadzieja, być z Aniołem w życiu, gdy się nie układa… I spostrzeżenie z dzisiejszego kolędowania: jestem w trzypokoleniowej rodzinie. Trwa modlitwa, rozmowa, potem dorośli składają ofiary kolędowe na różne potrzeby wspólnoty Kościoła. Wcześniej obdarowałem dzieci obrazkami i cukierkami poświęconymi na grzeczność działającymi. Po chwili pięcioletni chłopiec wybiegł do swego pokoju i przyniósł 10 zł i złożył je na ofiarę. Rodzice byli zaskoczeni, że ze swoich oszczędności chłopiec umiał się podzielić. Podziękowałem za tę mądrość dzielenia się. To pierwszy taki przypadek w moim już 25 – letnim kolędowaniu. Dzieci naprawdę wiedzą więcej niż nam się wydaje!
Kiedyś przed Bożym Narodzeniem odwiedziłem starszą kobietę. Udzieliłem sakramentów świętych: spowiedzi, namaszczenia chorych i Komunii. Widziałem wielką tęsknotę i oczekiwanie tej starszej już osoby na spotkanie z Bogiem. Jakie to było piękne świadectwo wiary: świeżej, młodzieńczej, radosnej. Przyszedł czas na rozmowę. Pytam standardowo: „Jak Pani żyje?”. „Co Pani robi?”. Kobieta bez zastanowienia odpowiada, że studiuje starość. I dlatego często stawia sobie i Bogu pytanie: „Dlaczego?” I szuka na nie odpowiedzi. Warto czasem postudiować swoje dzieciństwo, młodość, małżeństwo, kapłaństwo, rodzinę, dorosłość i w końcu starość. Na takie studia nigdy nie jest za późno!
