Jak ten czas szybko mija… Rok temu przeżywaliśmy misje, tak niedawno – bo jeszcze w kwietniu – leżał śnieg na podwórzu. A dzisiaj mamy piękną i soczystą wiosnę. I za kilka dniu Boże Ciało, a po Bożym Ciele… W mediach znów słyszymy o kolejnym świętym długim Weekendzie! Tak trudno powiedzieć, że to Boże Ciało?
Poświęcenie pól, ogrodów, upraw w tym roku chcę połączyć z Oktawą Bożego Ciała. Zaprosiłem rolników, aby brali udział w tym obrzędzie uwielbienia Boga w jego stworzeniu. Pomodlimy się o dobrą pogodę, sprzyjającą obfitym plonom. Zaprosiłem gospodarzy i gospodynie do kościoła, aby zabrali ze sobą udekorowane koszyczki z ziemią ze swoich pól i ogrodów do poświęcenia. Po mszy pójdziemy w procesji eucharystycznej wokół kościoła. Mam nadzieję, że znajdą się chętni z poszczególnych pięciu sołectw do poprowadzenia asysty procesyjnej. Poprosiłem: sołectwo Dulsk w sobotę 01 czerwca o g. 18.00, Sołectwo Wilczewko w poniedziałek 03 czerwca o g. 19.00, Sołectwo Wilczewo we wtorek 04 czerwca o g. 19.00, Sołectwo Sokołowo w środę 05 czerwca o g. 19.00, Sołectwo Kamionka i mieszkańców Szafarni – Pólka w czwartek 06 czerwca o g. 19.00.
Tradycja poświęcenia pól w okresie wiosennym jest mocno zakorzeniona jest w historii polskich wsi. Czasem łączona była z dniem patrona rolników – św. Izydorem lub niedzielą Wniebowstąpienia Pańskiego. Przydrożne kapliczki, krzyże szczególnie zdobione, stawały się miejscem wspólnej modlitwy. Jak wspominają najstarsi „o urodzaj, pogodę …i poszanowanie chleba”.
Mieszkańcom parafii Dulsk Pan Bóg podarował dobrą ziemię. Powinni być wdzięczni za ten dar. Teraz podlewa uprawy spokojnym deszczem majowym, bez nawałnic i gradobicia, a za niedługo ogrzeje i otuli promieniami słońca. I powtórzę po raz kolejny słowa z Biblii: „Na nic się zda wstawać o północy, jeśli nie masz Pańskiej pomocy…”
Ziemia Dobrzyńska ma swoją bogatą kulturę. Po wielu rozmowach i konsultacjach historycznych udało się ustalić jak mógł wyglądać strój regionalny mieszkańców Ziemi Dobrzyńskiej – widzimy go zamieszczonym zdjęciu. Zaprosiłem dziewczynki ze szkoły podstawowej do tego, aby asystowały Jezusowi i Jego Matce podczas procesji i świąt religijnych. Wprawdzie dzieci ubywa w parafii z roku na rok, ale zgłosiło się 13 dziewczynek: najmłodsze z przedszkola, najstarsze z kl. VI. Asystować tzn: towarzyszyć komuś jako eskorta, być obecnym i pomagać przy tym; mieć udział przy zdobyciu punktów; zabiegać o czyjeś względy; adorować. Być asystentem, asystować komuś, to wielkie i poważne zadanie. Przecież Duch Święty ciągle usiłuje nam asystować…tylko my się wyrywamy. Ostatnio asystował kardynałom, gdy wybierali Ojca Świętego Franciszka.
Gdy jestem w Tatrach, to widzę jak górale troszczą się o swoje korzenie, kulturę, religię. To się przejawia chociażby w noszeniu stroju regionalnego, w gwarze, kulturze, śpiewie, sztuce i w religii. Proszę rodziców Asystentek Jezusa, aby chętnie pomagali swoim dzieciom: asystować, towarzyszyć, adorować Jezusa i Jego Matkę. Mile będziemy widzieć wszystkie Asystentki podczas procesji w pierwsze niedziele miesiąca, w Boże Ciało, w odpusty (na Trójcę Świętą, na Wniebowzięcie NMP i na św. Teklę).
Asystentkom życzę wytrwałości i zapału. A nam, abyśmy patrząc na Waszą postawę, mogli budować swoją wiarę.
Dzieci w parafii jest coraz mniej. Odchodzi w tym roku klasa VI, w której jest 17 uczniów, a przychodzi po wakacjach „aż” troje dzieci do klasy pierwszej…. to mówi samo za siebie. Gdyby tak wszystkie dzieci ze szkoły w Dulsku po wakacjach zebrać razem, to byłaby jedna solidna klasa, licząca niespełna 40 osób! Takie są realia naszej małej ojczyzny. Pytanie tylko pozostanie otwarte: jaka będzie przyszłość tej małej ojczyzny? A i tej wielkiej?
Ogłosiłem dla dzieci w parafii konkurs „Moja mała Ojczyzna – tu warto żyć”. Od tygodnia odbywają się także warsztaty fotograficzne. Jeździmy też rowerami do kapliczek w parafii na majowe. Zapraszam do uczestnictwa dzieci i młodzież. Proszę rodziców o pomoc w mobilizacji swoich pociech, bo wiem, że jeśli rodzice nie czuwają nad nimi, to nic z tego nie będzie! Realizujemy projekt Asystentki Jezusa. Tu też potrzebna jest asystencja rodziców, bo niektórzy poszyli regionalne stroje swoim dzieciom, ale na procesje to zapominają, aby przyjść… (o tym napiszę później). Kończymy zabawę – konkurs BMW na Rok Wiary. Będą nagrody. A i wycieczki nas czekają…
Dzięki Bogu już prawdziwe ciepło przyszło do nas. Z okna świeża zieleń zachwyca. Warzywa i zboża posiane. Czekamy teraz na majowy deszcz.
Niedawno wędrowałem po wiosennych Tatrach. Jeszcze dużo śniegu tam leży. Zachwycił mnie i wzruszył taki oto obrazek. Na początku wejścia do Doliny Kościeliskiej jest Kapliczka hawiarska Matki Bożej. Był tzw. „Święty Długi Weekend” i mnóstwo ludzi wędrowało tym tatrzańskim szlakiem: ojcowie i matki z dziećmi. Pchali swoje wózki z małymi dziećmi. Przy wspomnianej kapliczce zatrzymał się młody ojciec z synem. Wziął za rękę dziecko, postawił obok siebie i mówi do niego: rób to co ja robię: „W imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego”…. I uczynił znak krzyża. Chłopiec wyrywał się ojcu, ale zdecydowanym gestem ojciec zatrzymał przy sobie i kapliczce niesforne dziecko.
Obraz ten pokazuje, że można być rycerzem w dzisiejszych czasach i wychowywać młode pokolenie Polaków. W mediach mamy krzykliwy i wypaczony obraz rzeczywistości; że to niby krzywda się dzieje różnorakim wynaturzeniom i zboczeniom. A normalne rodziny są czymś gorszym? Promuje się bardziej homoseksualizm, a nie rodzinę. Zapraszam do posłuchania mądrego człowieka:
Wielkie wyzwanie czeka rodziców i odwaga, aby powiedzieć dziecku: rób to, co ja robię! Pracuję i kocham – rób to. Kocham pomimo wszystko – rób to. Zachowuję przykazanie miłości – rób to. Modlę się – rób to. Świętuję niedzielę i idę do kościoła – rób to. Nie jestem draniem – rób to…
Rodzicom i wychowawcom życzę, aby wypełniali się Bogiem, jak ten kielich podczas Mszy świętej, bo nic nad Boga…
