Strona ks. Macieja Jastrzębskiego

Popiół czy diament? Rachunek sumienia.

16. lutego 2010 . przez xmj

Kolejny karnawał przeminął. Mroźny i śnieżny. Czekamy wszyscy na wiosnę, bo zima w tym roku wszystkim chyba nieźle przyłożyła po kieszeni. Wielki Post jest więc nadzieją na wyzwolenie: z zimy, śniegu, mrozu. Czy tylko? Popiół przyjęty na głowę ma pomóc zrozumieć, że „jesteś tylko jedną z rzeczy wielu…” (Cz. M) i przeminiesz, umrzesz, odejdziesz, zapomnisz. A co pozostanie? Popiół czy diament?

Lubię ten czas postu, modlitwy i jałmużny. Dekoracje w kościele zrobione. Przed nami 40 dni wędrowania przez pustynię naszych serc. Rozpoczynamy w zaśnieżonym lutym, a skończymy w wiosennym kwietniu… Czy jesteś gotów na tę niełatwą wędrówkę? Czy znajdziesz czas dla Boga, siebie, człowieka?

Prawdziwa pokuta dokonuje się w sercu człowieka – w jego wnętrzu. Z królem Dawidem wołam: „Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste”.

Dużo pytań na ten czas – jak na komisji śledczej.

Czy czujesz głód ducha? Zwolnisz? Życie Twoje to popiół czy diament? Życzę wielkiej ciszy zabielanej popiołem i połyskującej diamentem…

14 komentarzy do “Popiół czy diament? Rachunek sumienia.”

  1. Komentarz numer 1 przez: krzysiek

    Bardzo fajny tekst znalazł się w ostatnim „Gościu Niedzielnym”. O Wielkim Poście jako ostatniej rzeczy nieskomercjalizowanej, o Westerplatte które trzeba obronić…
    Chyba każdy czuje głód ducha, nawet jeśli o tym nie wie. Tyle osób popada dziś w beznadzieję, popada w rozpacz, w marazm i nie chodzi tu tylko o osoby niewierzące czy niepraktykujące. W taki stan popadają osoby wierzące (!), chodzące do kościoła, korzystające z sakramentów. Przyjaciel zapytał się mnie niedawno skąd biorę swój optymizm…zaszokowało mnie to pytanie….
    Dobrze, że jest post. Zwolnimy, bo inaczej się wykoleimy.
    Dla wszystkich polecam: http://www.rekolekcje.dominikanie.pl -> Dom Rekolekcyjny oo. Dominikanów w Korbielowie. Wspaniałe rekolekcje, wspaniałe miejsce, w sam raz na post…

  2. Komentarz numer 2 przez: ktoś

    Tęskniłam za postem, nagle czegoś w życiu znów zbrakło… Dobry ten czas co nadchodzi i jakże potrzebny, dla mnie najbardziej kojarzy się z Bożym Miłosierdziem, bo ono pomaga człowiekowi w popiele odnaleźć diament.
    Piękne zdjęcie…

  3. Komentarz numer 3 przez: niezapominajka

    Pięknych porównań ksiądz użył (literackie skojarzenia), skłaniają do refleksji… Odczuwam ogromny głód ducha! Czuję niedosyt Boga w ostatnim czasie, dlatego nadszedł dobry moment na „poważną rozmowę z Nim”. Chciałabym, by nauczył mnie większej pokory i cierpliwości. Zwalniam… A co do ostatniego pytania: mam świadomość przemijania. Wiem to najlepiej. Kiedy odchodzi bliska osoba wydaje się, że pozostał już tylko popiół… Ale życie tej osoby, spuścizna duchowa, jaką po sobie pozostawiła może być diamentem…, o czym się przekonuję…

  4. Komentarz numer 4 przez: ~...~

    Przejść przez Wielki Post, by porzucić w sobie to co nietrwałe, przemijające i jak proch szare, a ocalić co twarde, niezniszczalne i połyskujące jak diament…
    Prochem jestem i w proch się obrócę, ale to co we mnie ukryte niech zabłyśnie jak diament, spraw proszę Cię Panie…

  5. Komentarz numer 5 przez: ULA

    Nadszedł czas na odnowę ducha i nawrócenie. Myślę, że to dobry czas na podsumowanie mojej duszy. Czuje głód ducha, postaram się wyciszyć i zwolnić tempo. Mam nadzieję, że się uda. Moje życie to trochę popiół i trochę diament….Życzę wszystkim owocnego wędrowania przez pustynię naszych serc.Pozdrowienia

  6. Komentarz numer 6 przez: rmp

    …czy zwolnię…
    na pewno nie.
    Planuję jeszcze zwiększyć tempo, intensyfikować działania, zagęszczać ruchy itp… wszystko przez to,że świat wokół mnie pędzi i ja tylko staram się za nim nadążyć.
    Chcę, by nie było to kosztem niczego, co jest dla mnie ważne. Z pewnością znajdę czas na chwilę zadumy… na realizację postanowień wielkopostnych i na weryfikację planów życiowych i zawodowych… bo ten rok również niesie ze sobą spory przełom-oby tylko się udało;)
    a cytując Mickiewicza:
    „..w tak wielkim dziele dobrze, kto z Bogiem poczyna..”
    a nie tylko wszechobecne „kokodżambo i do przodu” tudzież „hakuna matata”!
    Pozdrawiam;)

  7. Komentarz numer 7 przez: parafiankak

    Moje życie jest dla mnie jak diament . Strasznie ważne . Ludzie szukają skarbów po różnych stronach świata a przecież największym skarbem jest życie. Dzięki temu niezwykłemu skarbowi można wiele . Szczerze mówiąc kiedyś zupełnie straciłam nadzieję na szczęście, nic się dla mnie nie liczyło. Ale teraz wreszcie zrozumiałam jaki jest największy sens istnienia. To wszystko zależy nie od ludzi , czy ich postępowania wobec nas ale od nas samych . Bo to my rysujemy sobie swoja drogę. A gdzie zajdziemy ? Nie wiadomo .Ale musimy się starać aby dojść do nieba . Ja obiecałam sobie że dopnę swego i nie mogę zwolnić , jeszcze bardziej się postaram . Czasami jestem za bardzo obojętna . Nie wiem co robić. Na życie patrzę jak na szklankę z wodą. Wszystko się rozmazuje . Nie wiem co robić dalej . ale Bóg mi pomaga . I nie zależnie od mojej decyzji to i tak wierzę że jeśli coś się nie uda muszę iść dalej i zostawić to co było za sobą. Czasem płynie wiele łez, ale to pomaga , oczyszcza wewnętrznie i zewnętrznie . Ja chcę aby ten czas był dla mnie szczególny . Ostatnio słuchałam przepięknej piosenki : Dżem – Do kołyski . Słowa są takie piękne i prawdziwe.Na prawdę można się wzruszyć .
    …”Żyj z całych sił, i uśmiechaj się do ludzi
    bo nie jesteś sam.
    Śpij nocą śnij, niech zły sen Cię nigdy więcej, nie obudzi, teraz śpij.
    Niech dobry Bóg, zawsze Cię za rękę trzyma,
    kiedy ciemny wiatr,
    porywa spokój siejąc smutek i zwątpienie ” …
    To słowa z tej piosenki . Niech dobry Bóg zawsze Cię za rękę trzyma . Hmm … Mnie zawsze Pan Bóg mocno trzymał za rękę czy w smutku czy w radości i dzięki temu nabrałam więcej nadziei . ; )
    Z Panem Bogiem …

  8. Komentarz numer 8 przez: Justysia18

    Szczerze zapomniałam o tym, że jest już post. Część mnie zapomniała, ale cześć sama skłoniła się do refleksji nad sobą i otoczeniem. To przyszło samo, to Bóg zmusił mnie do refleksji, gorzkiej ale prawdziwej… Strasznie mi czegoś brakuje może to właśnie głód ducha… Czuje, że teraz jestem bliżej Boga niż kiedykolwiek, wiem że mnie kocha i nie pozwoli mi zrobić krzywdy. Zniosę dla niego wszystkie nieszczęścia i doświadczenia. Czy my, ludzie w ogóle mamy na coś wpływ, czy tylko chcemy w to wierzyć??

  9. Komentarz numer 9 przez: Daria18

    ja mogę powiedzieć tylko tyle – moje wnetrze ostatnimi czasy czuje sie puste – nicość. I to nie jest fajne 🙁 Coś dziwnego się dzieje, a ja nie mogę nad tym zapanować…

  10. Komentarz numer 10 przez: parafiankas

    Dekoracja w kościele- jest przepiękna; w pełni oddaje nam czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu.Czytając wyżej zamieszczony przez Księdza wpis nasunęły mi się pewne refleksje.Sens życia,niczym diament leży ukryty w popiele.Trzeba czasami mocno się natrudzić aby go znaleźć.
    Życie jest poszukiwaniem piękna,które jest w nas ukryte.Piękno te trzeba szlifować jak diament o największej wartości-nasze piękno jest pięknem duszy!
    Rachunek sumienia?-to spojrzenie na siebie w prawdzie-moralna ocena własnego postępowania i myślenia.Wielki Post jest szczególnym czasem na podsumowanie naszego życia.Każdy z nas powinien dokonać takiej samooceny,aby zrozumieć co tak naprawdę ważne jest w życiu!

  11. Komentarz numer 11 przez: stella

    A dla mnie Wielki Post to niesamowity czas..
    W tym roku będzie przebiegał pod hasłem „nie róbcie z Miłości kajdanów” tak mi się tłucze od Popielca po głowie to zdanie,że chyba Bóg chce abym wcieliła je w życie..

  12. Komentarz numer 12 przez: magda

    „40 dni wędrowania przez pustynię naszych serc”… dobrze to ksiądz ujął. A fotka po prostu piękna!!!

  13. Komentarz numer 13 przez: PatiSzonek

    Czuję w sobie jakąś dziwną pustkę. Może to ten „głód ducha” ? Czegoś mi brak. Może za dużo stresu ? Przemęczenie ? Hmm… Przede mną egzamin gimnazjalny, który już niebawem, bo w kwietniu. Na samą myśl serce bije mi szybciej 😀 Trochę się go obawiam. Mimo wszystko myślę, że dam radę 🙂
    Życie jest dla mnie diamentem, którego ciągle szlifuję. Prawdą jest, że w życiu piękne są tylko chwile. Bo drugi raz to samo się nie wydarzy. Nie tak samo zaświeci słońce, czy też spadnie deszcz. Trzeba je szanować i pielęgnować, bo to największy dar, jaki mogliśmy otrzymać od Boga.

  14. Komentarz numer 14 przez: ELA

    WITAM SERDECZNIE

    OKRES WIELKIEGO POSTU JEST DLA NAS CZASEM BARDZO SZCZEGÓLNYM,CZASEM,W KTÓRYM KAŻDY Z NAS POWINIEN INACZEJ SPOJRZEĆ NA WŁASNE ŻYCIE.DOSTRZEC TO ,CZEGO MOŻE NIE WIDZIAŁ WCZEŚNIEJ,BĄDZ TEŻ… NIE CHCIAŁ DOSTRZEC.MOŻE WARTO BYŁOBY SPOJRZEĆ NA SIEBIE BARDZIEJ KRYTYCZNIE…?
    CHCIAŁABYM PRZEKAZAĆ MOJE ZAMYŚLENIE,JAKIE ZRODZIŁO SIĘ KILKA LAT TEMU,WŁAŚNIE W OKRESIE POSTU.
    OTO KILKA PROSTYCH SŁÓW:

    PRAWDZIWE SZCZĘŚCIE
    W BURZY ZMYSŁÓW,NAMIĘTNOŚCI
    W ROZSZALAŁYM ŻYCIA PĘDZIE
    NIE ODSZUKASZ WŁASNYCH MYŚLI
    SYZYFOWY TRUD TWÓJ BĘDZIE
    NIE USŁYSZYSZ SWEGO SERCA
    BO NIE TWOIM RYTMEM BIJE
    I ODRZUCISZ SWE SUMIENIE
    BO NIE TWOJE,BO…NICZYJE
    WIĘC, POSŁUCHAJ PRZYJACIELU…
    NIE GARDZ MOICH SŁÓW WYMOWĄ
    WYCISZ SERCE, SPOJRZYJ W DUSZĘ
    BYŚ MÓGŁ ZRODZIĆ SIĘ NA NOWO
    NIECH OBUMRZE STARY CZŁOWIEK
    CO W ŚWIATOWYM TRWA OBŁĘDZIE
    BY POZYSKAĆ TO, CO WIECZNE
    TO,CO SZCZĘŚCIEM ZWAĆ SIĘ BĘDZIE.

    POZDRAWIAM-
    Z PANEM BOGIEM.

Napisz komentarz

Nick

Mail (wymagany)(nie będzie publikowany)

Strona www