Strona ks. Macieja Jastrzębskiego

Ktoś powiedział, że z Raju pozostały tylko: uśmiech dziecka, kwiaty i muzyka… Znów wrócę do Ziemi Świętej. Tam widziałem ten kawałek Raju m.in. w kwiatach. Zapraszam do obejrzenia i medytacji nad pięknem pod moją strzechę.

Ta fotka, to widok na Jezioro Galilejskie – tak wielokrotnie opisane w Ewangelii. Pan Bóg wybrał sobie Tę Ziemię – jako świętą. To widać na każdym jej kawałku pomimo wojny i ciężaru historii tylu różnych ludzi. To piękno = świętość życia Abrahama, Proroków, Jezusa Chrystusa, Maryi, Apostołów, „Małej Arabki z Betlejem”. „Piękno jest wtedy gdy z zachwytu człowiek staje jak wryty, a serce chciałoby się z tym Czymś zjednoczyć”  tak mi ktoś odpowiedział na pytanie – co to jest piękno?
A czy Ty spotkałeś PIĘKNO?

29 lat temu po godz. 17.00 dowiedzieliśmy sie, że Polak, kardynał Karol Wojtyła został powołany na Stolicę Apostolską w Rzymie jako zastępca Jezusa Chrystusa tu na ziemi. Ziemia ta, to doczesność. Ona jest ważna, bo w niej żyjemy i w niej dokonujemy wyborów. To one decydują o naszej wieczności, bądź nicości…

Dobrze, że mieliśmy i mamy takiego Przewodnika po doczesności, który prowadzi do wieczności.

16.10.07 w LO im. Z. Krasińskiego mogliśmy „dać się nakarmić”: doczesnym kawałkiem ciastka (smaczne były i dziękuję Tym, którzy podzielili się swoim kawałkiem talentu kulinarnego) oraz słowem Jana Pawła II (ono pokazało nam jak żyć w doczesności, przejść przez nią i aby dojść do wieczności).

Które Słowa Jana Pawła II są dla Ciebie ważne?

Podczas mojej pielgrzymki po Ziemi Świętej odwiedziliśmy Karmel Dzieciątka Jezus w Betlejem, który powstał z inspiracji Błogosławionej Marii od Jezusa Ukrzyżowanego, zwanej „Małą Arabką”. „Karmel betlejemski staje się stopniowo centrum duchowym chrześcijan palestyńskich” pisał ks. H. Seweryniak i zachęcał do odwiedzenia tego wyjątkowego miejsca. Rodzona Siostra ks. Seweryniaka – s. M. Lucyna od Krzyża jest tam Przeoryszą. Przyjęła nas serdecznie, opowiedziała z wielkim zapałem o Mariam Baouardy, mistyczce palestyńskiej („Małej Arabce”), pokazała o niej film. Siostry czują się odpowiedzialne za dziedzictwo „Małej Arabki”, które zostało im powierzone, dają oparcie chrześcijanom palestyńskim, wspomagają modlitwą i kontemplacją sprawę pojednania palestyńsko-izraelskiego.

Islamizacja Betlejem przyczynia się do tego, że chrześcijanie tracą zainteresowanie swoim byłym świętym miastem. Dlatego wspierajmy naszą modlitwą, słowem, gestem, odwiedzinami (w miarę możliwości) dzieło betlejemskiego Karmelu. Przeorysza s. M. Lucyna pisze tak o betlejemskim karmelu:

„W Roku Jubileuszowym 2000, Patriarcha Kościoła Jerozolimskiego Michel Sabbah zwrócił się do Sióstr Karmelitanek w Dysie koło Lublina z prośbą o pomoc w refundacji, odnowieniu Karmelu w Betlejem. Zapraszał nas zwłaszcza do modlitwy z betlejemitami i za betlejemitów. 18 września 2000 roku, w święto św. Stanisława Kostki, odpowiedziałyśmy na to wezwanie, wyruszając w drogę do Ziemi Świętej. Dziś kontynuujemy rozpoczęte wtedy dzieło, żyjąc w małej międzynarodowej wspólnocie betlejemskiego karmelu. Czujemy się coraz bardziej wprowadzane w misterium Słowa, które Ciałem się stało, Ciałem wydanym za ludzkość, Ciałem przemienionym… Betlejem „dom chleba… Emmaus” łamanie chleba… Jesteśmy wdzięczne Bogu za dar życia w Ziemi Jezusa; za dziedzictwo ?Małej Arabki?, które powierzył naszej trosce w tych trudnych, niespokojnych czasach; za to, że możemy być oparciem dla prześladowanych chrześcijan palestyńskich; za możliwość kontemplacji ciągle trwającej Tajemnicy Bożego Narodzenia, ponieważ, jak mówił Jan Paweł II podczas swojej pamiętnej Pielgrzymki do Izraela – w Betlejem jest zawsze Boże Narodzenie… I każdego dnia jesteśmy wezwani do głoszenia światu betlejemskiego orędzia – „dobrej nowiny wielkiej radości”: Odwieczne Słowo, „Bóg z Boga, Światło ze Światłości” stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Nowo narodzone Dziecię, bezbronne i całkowicie zależne od troski Maryi i Józefa, powierzone ich miłości, jest całym bogactwem świata. Ono jest naszym wszystkim!”

s. M. Lucyna (Seweryniak) od Krzyża

CARMEL DE L ENFANT JESUS, P. 0. B. 32015, 91001 JERUSALEM

e-mail: carmelbet@palnet.com

Kolejny dzień pielgrzymowania rozpocząłem od Ein Karem. To malownicza wieś; pośród tarasowatych zboczy okolicznych wzgórz wznoszą się tu dwa kościoły: upamiętniające miejsce narodzin Jana Chrzciciela i Kościół Nawiedzenia. Przed kościołem Nawiedzenia umieszczono w murze tablice z tekstem Magnificat w ponad 40 językach. Odmówiliśmy po polsku Magnificat.

Dalej pojechaliśmy do Yad Vashem – Instytutu Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu. I tam też spotkałem polskie ślady. Pomodliłem się za naszych braci pomordowanych w obozach.

Byliśmy też niedaleko Knesetu pod słynną Menorą – symbolem Judaizmu.

W Betlejem w kościele św. Katarzyny odprawiłem Mszę św. Zrobiło się tak Bożonarodzeniowo i rodzinnie, śpiewaliśmy kolędy, połamaliśmy się chlebem, wylosowaliśmy postaci z opowieści o Narodzeniu Jezusa wg Ewangelii Łk. I przezywaliśmy tajemnicę Wcielenia widzianą oczyma tych bohaterów. Ja wylosowałem ?pieluszki?. Ciekawe, bo przecież one były najbliżej Dzieciątka. Maryja „porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie”. To znak dla mnie!

Po Mszy św. poszliśmy zwiedzić Grotę św. Hieronima, który w IV wieku tam tłumaczył Biblię na język łaciński. Następnie udaliśmy się do bazyliki Narodzenia i do Groty Narodzenia. Z dwóch stron wielkiego chóru bazyliki schody prowadzą do Groty, przed ołtarz Narodzenia, pod którym znajduje się gwiazda z wyrytą łacińską inskrypcją: „Tu narodził się z Maryi Dziewicy Jezus Chrystus”. Niewielkie to miejsce. Kształt Groty odpowiada w przybliżeniu prostokątowi o długości 12,30 m i szerokości 3,5 m.

Właśnie ten napis: „Hic de Virgine Maria Jesus Christus natus est” dotyka niejako sedna geografii zbawienia… Hic, tutaj…

Zaraz po wyjściu z Bazyliki usłyszałem przeraźliwie głośne „kazanie” imama i nawoływanie braci muzułmanów na modlitwę do meczetu stojącego naprzeciw bazyliki Narodzenia.

Od 2006 roku Betlejem zostało całkowicie otoczone 8 metrowym, betonowym murem. Kontrole żołnierzy izraelskich przy wjeździe i wyjeździe z miasta

Chciałoby się w tym „Domu Chleba” powtórzyć za Janem Pawłem II dramatyczne pytanie wypowiedziane tu w 2000r: „Gdzie jest to panowanie Księcia Pokoju?”

W Ziemi Świętej byłem po raz pierwszy w życiu. To było wielkie i piękne duchowe przeżycie. Mogłem tam być dzięki życzliwości wielu ludzi. I tak rozpoczęła się moja przygoda z Geografią Zbawienia. W 40 roku mego życia i 15 roku mojego kapłaństwa.

Zamieszkałem na Górze Oliwnej (818 m npm). Naszą przygodę rozpoczęliśmy od kościoła „Dominus Flevit” „Pan zapłakał”, gdy wstępował do Jeruzalem. Zaśpiewaliśmy wtedy „Ludu mój ludu”. Potem zobaczyliśmy cmentarz żydowski w dolinie Jozafata. Tam na groby kładą kamienie zamiast kwiatów: są symbolem wieczności?

Odprawiłem Mszę św. w Grocie Pojmania. Co nas zdradza? Czy Jezus nie został pojmany naszym pocałunkiem?

Odwiedziliśmy Bazylikę Agonii i Getsemani. Tu zobaczyłem 8 wiekowych oliwek, mających ponad 1000 lat: mówi się, że najstarsze (te na foto) mogły być świadkami agonii Jezusa. To Tu zaczęło się „przelewanie krwi”.

Odwiedziliśmy też kościoły: „Pater Noster”, Wniebowstąpienia, „In Gallicantu”, a także kryptę-więzienie, w którym Jezus spędził noc przed sądem.

Następnie poszliśmy zobaczyć na Górze Syjon: Wieczernik, tam Jezus umył nogi Apostołom, spożył Ostatnią Wieczerzę, ukazał się Apostołom po Zmartwychwstaniu. Dziś tu jest miejsce modlitw Muzułmanów, a na dole Żydzi przychodzą się pomodlić na grobie Dawida.

PS wieczorem dowiedziałem się, że zmarł wielki artysta L. Pavarotti (powiedział o swoim talencie, że to „Pan Bóg ucałował moje struny głosowe”).

Pocałunkiem Pana Boga są nasze talenty, spotkania, miejsca, ludzie, sytuacje, podróże, przeżycia. Jest nim Ziemia Święta.